Nui heeft zich flink uitgeleefd in haar nieuwe domein achter in de tuin. De groente & kruiden tuin heeft vorm gekregen en de zoete aardappels, de thaise basil leaves en bijvoorbeeld het citroengras tieren welig. Van de week heeft de tuin een nieuwe naam gekregen: 'Garden of Love'.
Nui heeft het druk: een vol lesrooster, onze gasten en als hobby duikt ze regelmatig -met name in het weekend- haar tuin in. Voor de gasten zijn er nu ook een kleine twintig bordjes neergezet zodat iedereen kan zien en lezen wat daar nu eigenlijk groeit.
Als 'stadsmens' houd ik de paden bij. (Rosmalen is en blijft een dorp, maar van volkstuintjes of 'boeren' heb ik eh... geen kaas gegeten)
Nu werkt zo'n tuin wel meditatief. Voor mij is het plukken van de onkruidjes op de paden een langzaam redelijk continu werkje, zo goed als elke dag ga ik een paar uurtjes tekeer in de een of andere hoek om perkjes of 'de paden van Nui' te onderhouden. Het geeft voldoening en rust om na een paar uurtjes te zien dat het er weer opgeknapt bijligt.
Voor Nui is het ongeveer hetzelfde. Met dien verstande dat zij zich uitleeft met het ware 'natuur-goud'. Uren kan ze bezig zijn met het uitplanten van jong goed, het composteren en natuurlijk ook de pluk. Ondanks dat ze het enorm druk heeft blijft ze dit soort werk al jaren met plezier doen.
Op het moment zitten we midden in het regenseizoen. Sinds vorig jaar geeft ook de mangosteen een bescheiden aantal vruchten en de rambutan doet het zelfs al iets fanatieker. Het eten van deze vruchten of de ananas uit eigen tuin smaken natuurlijk het beste van de hele wereld....
Nui heeft het druk: een vol lesrooster, onze gasten en als hobby duikt ze regelmatig -met name in het weekend- haar tuin in. Voor de gasten zijn er nu ook een kleine twintig bordjes neergezet zodat iedereen kan zien en lezen wat daar nu eigenlijk groeit.
Als 'stadsmens' houd ik de paden bij. (Rosmalen is en blijft een dorp, maar van volkstuintjes of 'boeren' heb ik eh... geen kaas gegeten)
Nu werkt zo'n tuin wel meditatief. Voor mij is het plukken van de onkruidjes op de paden een langzaam redelijk continu werkje, zo goed als elke dag ga ik een paar uurtjes tekeer in de een of andere hoek om perkjes of 'de paden van Nui' te onderhouden. Het geeft voldoening en rust om na een paar uurtjes te zien dat het er weer opgeknapt bijligt.
Voor Nui is het ongeveer hetzelfde. Met dien verstande dat zij zich uitleeft met het ware 'natuur-goud'. Uren kan ze bezig zijn met het uitplanten van jong goed, het composteren en natuurlijk ook de pluk. Ondanks dat ze het enorm druk heeft blijft ze dit soort werk al jaren met plezier doen.
Op het moment zitten we midden in het regenseizoen. Sinds vorig jaar geeft ook de mangosteen een bescheiden aantal vruchten en de rambutan doet het zelfs al iets fanatieker. Het eten van deze vruchten of de ananas uit eigen tuin smaken natuurlijk het beste van de hele wereld....
RSS-feed