Zo, de herfst is weer voorbij!
Een drietal weken geleden begonnen eindelijk de blaadjes van de bomen te waaien. Met wat flink winderige dagen werden de nog steeds wat groene bladeren de bomen afgerukt. Het leek wel sneeuw!
We keken er al een tijdje naar uit, maar de laatste twee jaar is het opmerkelijk laat. Ik kan me nog herinneren dat ik op 16 januari 2010 met mijn kleine broertje Hans vertrok om weer in Nepal te gaan werken om op 14 februari weer terug te keren. Toen we gingen was alles groen, en toen ik terugkwam weer! In de tussenliggende weken was niet alleen het blad gevallen, maar gelijktijdig het nieuwe bladerdek 'herboren' .
Nee, winterdepressie is hier zo goed als onmogelijk. Alles blijft zonnig, heerlijk groen en lekker warm. De heetste weken zijn dan voor ons juist de weken dat het bladerdek verdwenen is. De zon brandt dan letterlijk overal doorheen. Nu is het alweer direct 5 graden minder warm door de prettige schaduw.
Het jonge blad kun je werkelijk met de dag zien groeien. Bij het vallen van de eerste bladeren tuur ik dagen lang naar de toppen van de bomen om in elke boom het jonge blad uit zijn knop te zien schieten! Verbazingwekkend hoe snel het gaat. Ik wijs de gasten er meestal op, vooral als ze een dag of drie blijven. Ze kunnen dan echt het verschil zien! Razendsnel!
Het neergedwarrelde blad is niet mooi, en niet goed voor de grond. Op de een of andere manier vergaat het bijna niet en omdat we toch een leuk tuintje willen houden halen we het meeste blad er af. Met jonge hulpkrachten en onze medewerker vullen we tientallen zakken. Het begint inmiddels weer ergens op te lijken.
Op de foto's:
-Het oude bladerdek, voor de 'val'
-Een oude rubberbomenplantage
Een drietal weken geleden begonnen eindelijk de blaadjes van de bomen te waaien. Met wat flink winderige dagen werden de nog steeds wat groene bladeren de bomen afgerukt. Het leek wel sneeuw!
We keken er al een tijdje naar uit, maar de laatste twee jaar is het opmerkelijk laat. Ik kan me nog herinneren dat ik op 16 januari 2010 met mijn kleine broertje Hans vertrok om weer in Nepal te gaan werken om op 14 februari weer terug te keren. Toen we gingen was alles groen, en toen ik terugkwam weer! In de tussenliggende weken was niet alleen het blad gevallen, maar gelijktijdig het nieuwe bladerdek 'herboren' .
Nee, winterdepressie is hier zo goed als onmogelijk. Alles blijft zonnig, heerlijk groen en lekker warm. De heetste weken zijn dan voor ons juist de weken dat het bladerdek verdwenen is. De zon brandt dan letterlijk overal doorheen. Nu is het alweer direct 5 graden minder warm door de prettige schaduw.
Het jonge blad kun je werkelijk met de dag zien groeien. Bij het vallen van de eerste bladeren tuur ik dagen lang naar de toppen van de bomen om in elke boom het jonge blad uit zijn knop te zien schieten! Verbazingwekkend hoe snel het gaat. Ik wijs de gasten er meestal op, vooral als ze een dag of drie blijven. Ze kunnen dan echt het verschil zien! Razendsnel!
Het neergedwarrelde blad is niet mooi, en niet goed voor de grond. Op de een of andere manier vergaat het bijna niet en omdat we toch een leuk tuintje willen houden halen we het meeste blad er af. Met jonge hulpkrachten en onze medewerker vullen we tientallen zakken. Het begint inmiddels weer ergens op te lijken.
Op de foto's:
-Het oude bladerdek, voor de 'val'
-Een oude rubberbomenplantage
RSS-feed